Leonie over ‘Nooit meer’

Via Zomer & Keuning ontving ik het boek: Nooit meer van Colleen Hoover.

Colleen is echt één van mijn favoriete schrijfsters geworden in het jaar 2021.

Haar boeken hebben me terug gebracht naar de wereld van de realiteit en de boeken die hier wonen. Ze weet als geen ander om je met haar woorden te betoveren waardoor je het verhaal wordt ingetrokken en het niet meer kan loslaten tot de laatste pagina.

Zo ook bij: Nooit Meer

Lily is een vrijgevochten, sterke dame die al een hoop heeft meegemaak in haar korte leven. Ze werkt hard omdat ze dat graag doet maar ook zodat ze haar dromen realiteit kan geven. Op jonge leeftijd verhuist ze naar Boston om hier opnieuw te kunnen beginnen. Het liefste vergeet ze alles wat ze de afgelopen jaren heeft meegemaakt, alles behalve Atlas.

Lily ontmoet Atlas in haar prille tienerjaren en ze heeft hem nooit helemaal uit haar hoofd kunnen zetten. Je eerste liefde is toch altijd heel speciaal en daarvoor is een speciaal plekje in je hart voor gereserveerd.

Op een donkere avond ontmoet Lily de knappe Ryle en er ontstaat spontaan een klik tussen de twee. Ryle is een knappe verschijning en heeft een hoop charisma en is een tikkeltje (een grote tik) arrogant maar dat maakt hem weer super interessant.

Na die avond ziet ze Ryle een poos niet maar op een onverwacht moment komen ze elkaar weer tegen en je voelt de spanning vanaf de eerste seconde.

Vanaf dat moment draaien ze in een cirkel om elkaar heen met een hoop aantrekkingskracht.

Het is niet altijd makkelijk om weer open te staan voor een nieuwe relatie maar een dapper hart gaat ervoor en dapper zijn ze alle twee.

Overwinnen ze hun angst en kunnen ze geheel voorelkaar gaan? Is je eerste liefde nog steeds zo bijzonder als je jaren later weer oog in oog komt te staan? En als je getraumatiseerd bent door je verleden, is het dan nog mogelijk om een folder relatie aan te gaan?

Bovenstaande vragen schoten door mijn hoofd tijdens het lezen want dit boek heeft me echt diep geraakt. Lily is erg dapper en ondanks haar getraumatiseerde jeugd durft ze open te staan voor een relatie en laat ze haar hart vaak spreken waardoor ze erg vergevingsgezind is. Ryle heeft ook een verschrikkelijk trauma opgelopen waardoor hij aan de ene kant probeer veel controle te hebben over zijn leven maar aan de andere kant is hij weer erg impulsief. Je houd van hem maar je haat hem ook op bepaalde momenten.

Het leven kan keihard zijn en je trauma's kunnen je een levenlang blijven achtervolgen. Hoe je hiermee om moet gaan? Dat verschilt per mens en situatie.

Het boek heeft mij diep geraakt en ik vond veel herkenningspunten met Lily waardoor je voor haar cheert als ze gelukkig is en met haar mee huilt wanneer ze pijn heeft.

Op bepaalde momenten vond ik het best heftig om te lezen en zat soms met een droge keel van spanning en emotie.

Soms wilde ik boos worden maar dan bedacht ik me weer, boos is niet de juiste emotie. Colleen is een ster in het schrijven van sterke persoonlijkheden en je wilt ze af en toe haten maar ergens diep van binnen heb je ook medelijden.

Het boek krijgt van mij

Ik kan het boek iedereen aanbevelen maar leg wel een doosje tissues in de buurt