Column van Aline: mijn tweede boek
05-04-2017
November 2014
Het is koud en donker als ik na het werk van de trein naar huis loop. Zweef, kan ik beter zeggen: een dag eerder heb ik een nieuw verhaal afgerond en ik ben helemaal in de nopjes met mezelf. Het schrijfvirus heeft mij ondertussen behoorlijk te pakken: mijn hoofd zit continu vol ideeën en mijn handen jeuken om ze over te brengen naar papier.
Ik ontwijk voorbij razende fietsers en blik terug op de verhalen die ik al heb geschreven. Stuk voor stuk feelgood, met een jonge vrouw in de hoofdrol die naar liefde verlangt en om de een of andere reden ervoor moet vechten.
Wacht even, denk ik terwijl ik op de vleugels van een ingeving mijn pas versnel, en als het deze keer een hoofdpersoon wordt die juist niet op een geliefde zit te wachten? Die helemaal klaar is met dat romantische gedoe? En wat als juist de man in dit verhaal zijn uiterste best moet doen om de vrouw van zijn dromen voor zich te winnen?
Ik haal het niet tot mijn huis: op een bankje voor de snackbar schrijf ik de eerste scène op mijn telefoon. Robin en Max hebben elkaar zojuist ontmoet.
December 2016
De kerstboom is opgetuigd, een van de meest turbulente jaren van mijn leven waarin mijn debuutroman Halsoverkop uitkwam, is bijna ten einde. Het is tijd om het verleden te relativeren en plannen te maken voor de toekomst.
Mijn uitgever Monique denkt daar gelukkig hetzelfde over: op een maandagochtend begin december leggen we onze plannen en ideeën naast elkaar met een kop koffie onder handbereik. (De term ‘mijn uitgever’ klinkt me nog wat onwennig in de oren, maar dat houd ik uiteraard voor mezelf.)
Of ik al nieuwe ideeën heb, wil Monique weten. Met samengeknepen billen overhandig ik haar het synopsis van mijn nieuwe verhaal ‘Liefde met gebruiksaanwijzing.’
De tijd die Monique nodig heeft om het synopsis door te nemen, focus ik mijn blik op de kerstboom en praat op mezelf in. Als het niet dit boek wordt, dan wordt het vast een keer een ander. En het hoeft ook niet per se volgend jaar. En…
‘Ja. Leuk verhaal,’ zegt Monique, en ze pakt er een kalender bij. ‘Planning augustus 2017. Dus je hebt nog twee maanden voor het afronden van het manuscript.’
Ik geloof dat ik haar verbluft aanstaar.
Februari 2017
Gebiologeerd kijk ik naar de prachtige cover van Liefde met gebruiksaanwijzing in mijn mail. Nog geen boek maar al bijna tastbaar. Aaibaar in ieder geval. De kleuren, de vlinders – zonder het boek te hebben gelezen heeft de ontwerper het plaatje erbij gemaakt dat ik zelf niet beter had kunnen verzinnen.
Mijn tweede boek. Het tweede verhaal dat ik met veel liefde heb geschreven en dat ik binnenkort zal moeten loslaten als een volwassen kind. Wat zullen de lezeressen vinden van dit verhaal? Ik merk dat ik glimlach als ik aan A. denk en aan M. en aan alle andere lieve lezeressen die ik het afgelopen jaar live of online heb ontmoet. Met wie ik mijn boekenliefde heb gedeeld, van wie ik heel veel heb geleerd over het schrijverschap in het algemeen en over mijn eigen schrijfpersoontje in het bijzonder. Die leerschool gaat gewoon door, voor het eerste examen ben ik geslaagd en ik mag over naar de volgende klas. En ik ga er volop van genieten.
Liefde met gebruiksaanwijzing ligt vanaf eind augustus 2017 in de (web)winkels.