Marieke over ‘Niemand zoals Zoë’

Renée Olsthoorn is schrijfster van feelgoodboeken. Ze schreef al diverse romans, waaronder de Happy in de Hofstad trilogie. Haar nieuwste boeken vormen de Sportschool-trilogie, waarvan na ‘Vraag het aan Veerle’, ‘Niemand zoals Zoë’ het tweede deel is.

In deze trilogie is de verbindende factor een groep vrouwen die bij sportschool Fit ’n Flashy Zumbales volgen. Ze noemen zichzelf de Zumbies en spreken elkaar ook buiten de sportschool. In dit tweede deel staat Zoë centraal.

Zoë woont in huis met haar moeder en haar dochter Philomena. Ze kreeg haar op jonge leeftijd. De relatie met vader Jeremy strandde, maar hij is nog wel steeds in hun leven als vader en vriend. Zoë zelf is geboren in Zuid-Afrika en daar ter vondeling gelegd. Agnes en Egbert (inmiddels gescheiden) adopteerden haar en gaven haar een liefdevol huis. Zoë heeft sinds Jeremy geen relatie meer gehad. Ze leeft voor haar dochter en haar werk van buitengewoon trouwambtenaar. Als ze op de sportschool Thijs ontmoet is dat het begin van een hoop verwikkelingen.

Olsthoorn heeft een hele prettige wijze van schrijven. Het is modern, vlot en vol emoties, maar ook met humor. De personages worden goed uitgewerkt en geplaatst in herkenbare situaties, waardoor het niet moeilijk is om met hen mee te leven. De keuze voor een hoofdpersonage dat als baby is geadopteerd is niet standaard, maar brengt wel een maatschappelijk thema in het verhaal, waar lezers die daarmee te maken hebben gehad, zichzelf in kunnen herkennen. Voor andere lezers is het een interessant gegeven om wat meer over te weten te komen. Het is een thema dat niet overheersend aanwezig is, maar als onderdeel van Zoë. Over de adoptie zelf wordt weinig verteld, maar het laat wel goed zien wat het betekent voor de persoon die is geadopteerd en ook voor de ouders.

Geen feelgoodroman zonder liefdesperikelen en ook dat voelt Olsthoorn goed aan, geen mierzoete affaires, maar realistische liefdes, waarbij zowel oude als nieuwe liefdes een kans krijgen. De twijfels die erbij horen, naast het fijne gevoel van verliefd zijn worden mooi beschreven. Ook wordt niet vergeten dat nieuwe relaties ook invloed hebben op de mensen om Zoë heen. Zo is vooral de impact op de dochter van Zoë groot en goed uitgewerkt. Het verhaal laat zien dat het leven gaat met ups en downs, maar dat problemen kunnen worden opgelost. Familie en vriendschap en goede gesprekken zijn daarbij van groot belang.

Het is mooi om te zien dat Olsthoorn heeft gekozen voor families die niet in het standaard plaatje van vader, moeder, zoon en dochter passen, wat zorgt voor een welkome diversiteit om te lezen.

Niemand zoals Zoë is een fijne feelgoodroman met leuke verhaallijnen en realistische personages. Een mooi tweede deel van een serie, dat uitnodigt om door te lezen in deel drie: Plankgas, Sabine.

...