Kristie over ‘Vraag het aan Veerle’

18-10-2021

De 23-jarige Veerle is afgestudeerd psychologe maar heeft nog geen baan kunnen vinden die aansluit bij haar studie. Ze is daarom begonnen als receptioniste en Zumba-lerares in haar favoriete sportschool. De plek waar ze al een heleboel Zumba-vriendinnen (Zumbies) heeft, omdat ze er zelf altijd haar lessen volgde. Haar vader is overigens weinig enthousiast over deze stap in haar carrière.

3 sterren

Veerle's relatie met Joey is ten einde gelopen. Eindelijk heeft ze de knoop door kunnen hakken en de profiteur buiten kunnen zetten, maar ze blijkt nog niet van hem af te zijn. Hij blijft haar maar opzoeken en Veerle vindt het ronduit vervelend. Bij het inschrijven van een nieuw lid van de sportschool, de uit Frankrijk afkomstige Bertrand, is het liefde op het eerste gezicht. Maar Bertrand draagt een trouwring. Hoewel hij wel interesse terug lijkt te tonen. Veerle blijft door hem geïntrigeerd, maar heeft een duidelijke regel voor zichzelf; niet aanpappen met getrouwde mannen. Als ze ontdekt dat vork heel wat anders in de steel steekt, wordt haar verliefdheid steeds groter, maar de situatie niet gemakkelijker.

Vraag het aan Veerle is het eerste deel in de nieuwe sportschool trilogie van Renée Olsthoorn. Het boek heeft een aantal heel mooie en ook actuele thema’s. Het moeilijk vinden van een baan die aansluit bij de opleiding die je gedaan hebt is daar een voorbeeld van. Een ander mooi thema is het verdergaan na verlies en de strubbelingen die daarbij horen. Dat heeft Renée Olsthoorn mooi gevonden en uitgewerkt.

Het verhaal verloopt mooi, kent een goede opbouw en heeft een mooie afwisseling tussen wat zwaardere thema’s en luchtige, grappige stukken. Dat maakt het zeker een geschikt boek voor het Feelgood-genre. Opvallend vind ik het wel dat de twee personages die in de volgende twee delen centraal staan, nu nog maar heel zijdelings langsgekomen zijn, dat maakt dat ik niet direct heel erg getriggerd ben voor de twee vervolgboeken. Sowieso had je in het boek te maken met heel veel personages waardoor het soms lastig was om alle Zumbies te onthouden en te plaatsen.

Met hoofdpersoon Veerle had ik niet helemaal de juiste feeling. Ergens vond ik haar wat ouwelijk overkomen. De dingen die ze zegt, de (vele) spreekwoorden en uitdrukkingen die ze gebruikt maken dat ik niet bepaald een 23-jarige voor me zag bij haar personage. En ook haar vriendinnen, die elke leeftijd konden hebben, bleken in sommige gevallen een stuk jonger dan ik vanuit de passages had verwacht. De schrijfstijl is vlot, en de korte hoofdstukken houden de vaart in het verhaal, dat is positief, maar soms had ik ook wel behoefte aan wat meer beschrijvingen in plaats van benoemingen. Aanvankelijk kabbelt het verhaal wat voort, en tegen het einde gebeurt er ineens héél erg veel dat elkaar in rap tempo opvolgt. Kortom; het is een leuke feelgood met een mooi verhaal en mooi uitgewerkte thema’s, maar het gevoel was er voor mij niet helemaal. Toch heb ik genoten van een aantal ontspannen leesuurtjes en vond ik het elke keer weer fijn om het verhaal erbij te pakken.

>