Colleen Hoover kende ik al als een schrijfster die weet te boeien en je als lezer aan het lachen én nadenken krijgt, een zeldzame combinatie. Mijn verwachtingen waren dan ook hoog voordat ik aan ‘Nooit meer’ begon, maar ik ben absoluut niet teleurgesteld. Het omslag toont al dat dit geen simpel liefdesverhaal wordt, wat de inhoud zeker bevestigt.
‘Nooit meer’ is een verhaal dat me door veel emoties mee heeft genomen. Colleen Hoover weet als geen ander je onderdeel te laten worden van het verhaal en de tweestrijd die Lily voelt. De combinatie tussen heden en verleden geven zowel inzicht in de personages als ook in de ontwikkeling die Lily doormaakt. Het zet je aan het denken over goed, fout en alles daartussenin. Het maakt duidelijk dat je naast moed en geluk ook een veilige haven nodig hebt om patronen te doorbreken en dat geweld alleen maar verliezers kent. Dit boek laat zien dat iedereen een eigen verhaal meebrengt en daardoor bepaalde keuzes maakt. Na het lezen van het nawoord kan het niet anders of je hebt kippenvel op je armen staan, door het persoonlijke verhaal van de auteur.

Een klein puntje van kritiek is de nadruk die er gelegd wordt op het onbegrip dat Lily voor haar moeder heeft (gehad), waardoor de plotwending in Lily’s relatie al van ver aangevoeld kan worden en het verloop ook redelijk te voorspellen is. Toch geeft dit verduidelijking aan het proces dat Lily doormaakt, waardoor een ieder zich in haar zal kunnen verplaatsen.
De intensiteit van het verhaal, gecombineerd met de gelaagdheid van ieder personage, maakt dat ‘Nooit meer’ een absolute aanrader is.